“One of the finest jazz musicians working anywhere, either in the mainstream or the avant-garde “, dat stond in de Chicago Reader over Michael Moore. Hij combineert de Amerikaanse jazztraditie met de typische vrije benadering van de Nederlandse (vooral Amsterdamse ) jazz, Moore is immers ook lid van de Instant Composers Pool. Het “Fragile Quartet” maakt subtiele serene muziek zoals de naam al aangeeft, zo ook hier op “Cretan Dialogues”, kamerjazz is misschien een juiste duiding. Michael speelt hier altsax, klarinet, basklarinet en melodica, Harmen Fraanje is de pianist en Clemens van der Feen speelt de contrabas, de bekende slagwerker Gerry Hemingway (Anthony Braxton) vervangt zijn landgenoot Michael Vatcher die weer terug in naar de V.S.

De veelzijdigheid van Michael Moore is enorm, hetgeen tot uiting komt in de vele groepen waarin hij speelde of nog in aanwezig is, zoals “Available Jelly”, “Clusone Trio”, “Eric Boeren 4-tet”, met Achim Kaufmann, met Fred Hersch en nog veel meer. Ik heb nu in een betrekkelijk kort tijdsbestek een drietal cd’s van hem besproken, een met de NDR Bigband, een improvisatie met Barre Phillips en Gerry Hemingway en dan nu het “Fragile Quartet” alle drie volstrekt verschillend. Nog even een aanbeveling tussendoor, met zijn groep “Jewels and Binoculars” maakte hij 2 albums gebaseerd niet op de teksten van Bob Dylan maar op diens muziek, absolute aanraders.

De composities op dit album (14) zijn onderverdeeld in twee gedeelten Cretan Dialogues #1 en Cretan Dialogues #2. Het eerste gedeelte bevat 3 titels, de eertste “Lolapalooza” is een idee gestolen van Gabija Bartulyte‘s “Ask me later when I’m drunk” vertelt de hoestekst, zoiets maakt wel nieuwsgierig maar ondanks verwoede pogingen kwam ik niet verder dan dat deze dame altsax en piano speelt. Deze versie is in ieder geval een leuk nummer met een terugkerend vrolijk thema. “Fenix Blue” begint met enkele lage basnoten waarna Michael uiterst zwoele geluiden uit zijn sax tovert, een blues dus, “a blues as blue as the Mediterranean sea” (hoestekst), heerlijke muziek. “The Meliae” de nimfen geboren uit het bloed van Ouranus toen die door zijn zoon Kronos werd gecastreerd maar ook nimfen van de bijen en de honing en daar duidt Moore op gezien zijn bijschrift “milk & honey for the infant Zeus”. Een prachtig verstild nummer met fraaie pianoklanken van Fraanje. In “Europa”, hier wordt bedoeld de godin van de maan, het lief van Zeus, is een welluidende exercitie op de klarinet en piano, hier valt weer het uiterst stuwende en afwisselende spel van meesterdrummer Hemingway op.

Het moge duidelijk zijn dat de Griekse mythologie een belangrijke rol speelt in de titels, “Leaving Paleaochora” verwijst naar een plaats op Kreta, vandaar de albumtitel Kretenzer samenspraak (vertaling) ? “Eugenia Uniflora”oftewel Surinaamse kers is een vrolijke wals met een frivole rol voor de klarinet en een verrassende rol voor de melodica. Een verstild muzikaal landschap is te horen in “Pussy Willow” oftewel wilgenkatje. “Content (for Saul Leiter)” is opgedragen aan de Amerikaanse schilder/fotograaf Saul Leiter (1923-2013) een spannende dialoog tussen de altsax en de drums. “A little box of jazz” is een wat vrijer muziekstuk (“the world jazz should contain multitudes, but too often people put a little box around it, and don’t let anything in or out”(Moore) Michael haalt hier in ieder geval alles uit de doos. “Klee” verwijst naar de Zwitzerse abstracte schilder Paul Klee (1879-1940) hij krijgt een mooi eerbetoon door Michael met een liefdevolle klarinetsolo waar Harmen zich in mengt gevolgd door bas en drums, een superieur staaltje muziek dat kan wedijveren met het werk van Klee. Met “Slowly, Slowly” zijn we aan het slot gekomen van dit zeer fraaie album.

Jan van Leersum.